Οι φετινές εκλογές έγιναν με τον κλάδο αλλά και γενικότερα την εκπαίδευση στη χώρα σε χειρότερη κατάσταση από την περσυνή. Οι γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ (των βασικών συνδικαλιστικών οργάνων των καθηγητών μιας περιοχής) συχνά δεν μαζεύουν πια ούτε τους υποψηφίους των παρατάξεων, οπότε οι αποφάσεις δεν παίρνονται σε αυτές, αλλά στα δ.σ των ΕΛΜΕ και ουσιαστικά από το ΔΣ της ΟΛΜΕ. Ουσιαστικά δηλαδή πρόκειται για δεδομένες αποφάσεις των κεντρικών κομματικών ηγεσιών που συμφωνούν στα βασικά. Όλα αυτά γίνονται μακριά από τους καθηγητές και ερήμην τους. Φυσικά κανείς ούτε ακούει, ούτε πολύ περισσότερο ακολουθεί τις όποιες αποφάσεις τους, γιατί αυτές δεν αντιστοιχούν ούτε στις ανάγκες των καθηγητών, ούτε ακόμη πιο πολύ στις ανάγκες της εκπαίδευσης και της κοινωνίας που πρέπει να υπηρετεί αυτή η εκπαίδευση.
Στην εκλογοαπολογιστική Συνέλευση της Β΄ ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής στην οποία κατέβηκε και φέτος η Κίνηση «Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη» με υποψήφιο το σ. Γ Μπουρίτη, πήραν μέρος 120 περίπου συνάδελφοι, από τα 600 περίπου μέλη της ΕΛΜΕ, και από ένα σύνολο 1200 περίπου καθηγητών στην περιοχή της ΕΛΜΕ. Αυτή η απαξίωση του συνδικαλισμού είναι το αποτέλεσμα της στάσης όλων των αστικών κομματικών ηγεσιών αλλά κυρίως των σοσιαλφασιστικών (ΣΥΡΙΖΑ, ψευτοΚΚΕ, Παρεμβάσεις) που κυριαρχούν στα όργανα των ΕΛΜΕ. Είναι χαρακτηριστικό για το πόσο οι κυρίαρχες παρατάξεις εκτιμούν τους συναδέλφους, το γεγονός ότι δεν έκαναν καμιά απολύτως εκτίμηση για την τρομερή αποχή των συναδέλφων από τις μαζικές διαδικασίες και από την αδιαφορία τους στις υποτιθέμενες «αγωνιστικές κινητοποιήσεις» στις οποίες τους κάλεσαν δυο φορές φέτος, είτε σαν ΟΛΜΕ, είτε σαν ΑΔΕΔΥ.
Φέτος επιταχύνθηκε η διάλυση της εκπαίδευσης με την κατάργηση των εξετάσεων, (που σημαίνει και της μελέτης και τελικά της διδασκαλίας), σε εμβληματικά κλασικά μαθήματα της παγκόσμιας εκπαίδευσης, όπως τα Λατινικά και η Γεωμετρία, και όχι τυχαία σε μια σειρά άλλα μαθήματα θετικής κατεύθυνσης. Έτσι στην Α΄ Λυκείου κατάργησαν την εξέταση της Βιολογίας και του μαθήματος Γεωλογία και Διαχείριση φυσικών πόρων, στη Β΄ Λυκείου κατάργησαν εκτός της Γεωμετρίας, την εξέταση της Φυσικής, της Χημείας και της Άλγεβρας για τους μαθητές της θετικής κατεύθυνσης. Στο γυμνάσιο έχουν ήδη καταργηθεί, από τον δήθεν αριστερό Φίλη, οι εξετάσεις και για τις τρεις τάξεις της Χημείας, της Βιολογίας και της Γεωλογίας-Γεωγραφίας.
Την ίδια στιγμή οι κυρίαρχες παρατάξεις, με επικεφαλής το ΠΑΜΕ-ψευτοΚΚΕ αποπροσανατόλισαν τους μαθητές, τους καθηγητές και τους γονείς σε όλη τη χώρα με ένα κίνημα που σκάρωσαν στα γρήγορα με κύριο αίτημα ενάντια στην εντατικοποίηση (!) την ώρα που η εκπαίδευση διαλύεται, και με μια στημένη θεατρική παράσταση διαμαρτυρίας μαθητών κνιτών στο γραφείο του διαλυτή υπουργού που βέβαια δικαιολόγησε εντελώς τη συμπεριφορά τους.
Το χειρότερο απ όλα είναι ότι η μέση εκπαίδευση διαλύεται όχι μόνο σε επίπεδο περιεχόμενου σπουδών και μαθημάτων αλλά και της ίδιας της εκπαιδευτικής διαδικασίας, δηλαδή του μαθήματος μέσα στην τάξη, δημιουργώντας τους σύγχρονους αναλφάβητους κύρια από τα πιο φτωχά παιδιά του λαού που δεν έχουν τη δυνατότητα για επιπλέον βοήθεια από το σπίτι ή το φροντιστήριο. Η τάξη είναι χωρισμένη πια σε δύο διαμερίσματα που είναι αποξενωμένα μεταξύ τους ενώ, αν τίποτα στο μεταξύ δεν αλλάξει, η ενδιάμεση μάζα σιγά σιγά θα τραβιέται προς την πλήρη αδιαφορία ή στην έχθρα της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Με βάση τις παραπάνω εκτιμήσεις η Κίνησή μας «Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη» κάλεσε τους καθηγητές να υπερασπίσουν το σχολείο και την εκπαίδευση από τη διάλυση και το μεσαίωνα στον οποίο οδηγείται από όλες ανεξαίρετα τις παρατάξεις και ιδιαίτερα από αυτές που μιλούν στο όνομα της αριστεράς. Όπως διαπίστωσε η Κίνηση από το μοίρασμα της προκήρυξης στα σχολεία, από τις ζωντανές ομιλίες σε μερικά από αυτά και στις συζητήσεις με τους συναδέλφους, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον και υποστήριξη από τους καθηγητές για όλα αυτά τα ζητήματα, γιατί αυτά είναι στην άμεση εμπειρία τους, αυτά ζουν κάθε μέρα στην τάξη, αυτά βλέπουν, νιώθουν και καταλαβαίνουν. Η Κίνηση εξήγησε και έδεσε αυτά τα φαινόμενα με την πολιτική κατάσταση της χώρας, με το μακροχρόνιο σαμποτάζ στην οικονομία, με την αύξηση της ανεργίας και την απαξίωση της μέσης τεχνικής εκπαίδευσης.
Τα αποτελέσματα των εκλογών φαίνονται στον παρακάτω πίνακα:

ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΔΣ Β΄ ΕΛΜΕ ΔΥΤ. ΑΤΤΙΚΗΣ
	2018	2017
ΚΙΝΗΣΗ "ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ"	17-4,5%	15-4,3%
ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ)	149-40,6%	148-42,41%
ΔΑΚΕ (ΝΔ)	59-16,1%	34-9,74%
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ (Εξωκοινοβουλευτική ψευτοαριστερά)	79-21,5%	76-21,78%
ΠΑΜΕ (ψευτοΚΚΕ)	52-14,2%	51-14,61%
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ (ΛΑΕ)	11-3%	25-7,16%

Η παράταξή μας αύξησε ελάχιστα τη δύναμή της, αλλά αυτή η μικρή διαφορά είναι στην πραγματικότητα μεγάλη αν ληφθούν υπ όψιν οι περιστάσεις. Αυτό γιατί σε μια στιγμή που η χειρότερη πολιτική αντίδραση έχει καταπιεί όλα τα άλλα κόμματα, κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά, με πιο σημαντική εξελιξη το πέρασμα της ΝΔ σε ανοιχτή πολιτική συμμαχία με τη ΧΑ στο φασιστικό κίνημα για το μακεδονικό, η Κίνησή μας κάλεσε τους καθηγητές να την ψηφίσουν ουσιαστικά ενάντια σε όλες τις άλλες παρατάξεις και για τη σχολική και για την κεντρική τους πολιτική γραμμή. Από την άποψη αυτή κάθε ψήφος στην Κίνηση ήταν μια ψήφος πραγματικά αντίθετη σε ένα ολόκληρο πολιτικό καθεστώς και ήθελε κουράγιο και πνεύμα βαθιά δημοκρατικό από ένα συνάδελφο για να την υποστηρίξει. Αυτοί οι 17 ψήφοι είναι ένα δείγμα για τη δυναμική της πολιτικής μας γραμμής και μια ελπίδα για το μέλλον όχι μόνο του κινήματος των εκπαιδευτικών, αλλά γενικά του δημοκρατικού κινήματος στη χώρα μας.
Η ομιλία του σ. Μπουρίτη στη γενική συνέλευση της ΕΛΜΕ προκάλεσε αίσθηση, που εκδηλώθηκε με χειροκροτήματα από αρκετούς συναδέλφους σε μια αίθουσα που ως τότε έμενε απαθής στις ομιλίες των παρατάξεων και είναι η παρακάτω:

Αγαπητοί συνάδελφοι, η καταστροφή της εκπαίδευσης, που συντελείται για χρόνια, φέτος επιταχύνθηκε ιδιαίτερα μετά την κατάργηση της εξέτασης μιας σειράς μαθημάτων όπως των εμβληματικών Λατινικών που είναι η βάση πολλών ευρωπαϊκών γλωσσών και ο δεύτερος πυλώνας της κλασσικής παιδείας μαζί με τα Αρχαία Ελληνικά, καθώς και της Γεωμετρίας που δένει την αφηρημένη μαθηματική σκέψη με την άμεση εμπειρία του χώρου. Μετά τη μείωση ωρών στη Φυσική και την κατάργηση της Αστρονομίας από τον Αρβανιτόπουλο, ήρθε η κατάργηση της Φυσικής στη Γ΄ Λυκείου και η κατάργηση του ηλεκτρομαγνητισμού από τη Β΄. Ακόμα δε στα νέα προγράμματα σπουδών δεν υπάρχουν Φυσική, Χημεία, Βιολογία στα μαθήματα της γενικής παιδείας σε β΄ και γ΄ λυκείου. Όλοι ξέρουμε ότι η εξέταση ενός μαθήματος στο σημερινό ελληνικό σχολείο είναι βασικός παράγοντας παρακολούθησής του και διαβάσματός του. Και ενώ θα περίμενε κανείς να υψωθεί στεντόρια φωνή από την ΟΛΜΕ, τους μαθητές, τους γονείς και τα κόμματα, δεν μίλησε κανείς για να καταγγείλει αυτήν την επιστροφή του ελληνικού σχολείου στο μεσαίωνα. Μόνο μερικές επιστημονικές ενώσεις διαμαρτυρήθηκαν γιαυτό το έγκλημα.
Αυτός που υποστηρίζει πάντα την πρόοδο σε μια χώρα είναι ιστορικά η αριστερά, αλλά κανείς δεν μίλησε. Μάλιστα ορισμένοι αποπροσανατόλισαν το λαό και τους μαθητές κάνοντας κινητοποιήσεις με σύνθημα «όχι στην εντατικοποίηση και την παπαγαλία», ενισχύοντας ουσιαστικά την κυβέρνηση. Αλλά χωρίς να λες τι θα αντιμετωπίσει την παπαγαλία αυτό είναι μόνο ένα κούφιο σύνθημα.
Συνάδελφοι, όλα αυτά είναι αποτέλεσμα και μέρος του σαμποτάζ που διεξάγεται χρόνια στην παραγωγή της χώρας μας, με δήθεν οικολογικά προσχήματα ή με ψευτοαπεργίες και αυτό αποτυπώνεται τόσο στη μείωση του ΑΕΠ κατά 25% στη διάρκεια της κρίσης, αλλά κυρίως από έναν δείκτη που λέγεται Ακαθάριστος σχηματισμός πάγιου κεφαλαίου, που επίσης μειώθηκε κατά 68%. Τα στοιχεία αυτά μπορεί να τα δει κανείς πχ στις εκθέσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Με απλά δηλαδή λόγια οι μηχανές που δουλεύουν σε αυτή τη χώρα για να παραχθούν μισθοί και συντάξεις, δεν ανανεώνονται και η χώρα συνεχίζει να δουλεύει όσο θα δουλεύουν τα μηχανήματα αυτά. Την ίδια στιγμή και εξ αιτίας της πελώριας ανεργίας, οι εργαζόμενοι στύβονται στην εντατικοποίηση της δουλειάς τους για να πραγματοποιείται η παραγωγή, οι εξαγωγές κλπ. Την ίδια στιγμή της καταστροφής η χώρα ξεπουλιέται στο ρωσοκινέζικο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του φίλους. Ξεπουλιόνται τα λιμάνια της, τα εργοστάσιά της, ενώ η ενέργειά της είναι εξαρτημένη από το ρωσικό φυσικό αέριο που το αγοράζουμε ακριβότερα από κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Αυτό αυξάνει το κόστος της παραγωγής και ειδικότερα της ηλεκτρικής ενέργειας, οπότε τα προϊόντα δεν είναι ανταγωνιστικά. Έτσι έκλεισαν οι χαλυβουργίες για παράδειγμα.
Αγαπητοί συνάδελφοι, δεν είναι μόνο το χτύπημα του περιεχόμενου σπουδών που γίνεται. Είναι και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Είναι το χτύπημα της ίδιας της διδακτικής πράξης. Θα έχετε φυσικά παρατηρήσει ότι μέσα στην τάξη έχουν διαμορφωθεί δύο βασικές κατηγορίες μαθητών. Αυτοί που διαβάζουν, αυτοί που αδιαφορούν και μια ενδιάμεση κατηγορία. Αυτοί που αδιαφορούν είναι αυτοί που μας κοιτάζουν με άδεια βλέμματα και είναι κυρίως οι πιο φτωχοί μαθητές της τάξης. Αυτοί απλά περιμένουν να τελειώσει η ώρα και το διδακτικό έτος, σαν τους φαντάρους που περιμένουν να απολυθούν. Και μας σφίγγεται η καρδιά όταν τους βλέπουμε. Γιατί στην τάξη καταθέτουμε την ψυχή μας καθημερινά, γιατί θέλουμε να μορφώσουμε όλους τους μαθητές. Αυτοί οι μαθητές που θα αυξάνονται όσο περνά ο χρόνος ή θα κινηθούν προς την πρόοδο και θα απαιτήσουν μόρφωση ή θα κινηθούν προς την αντίδραση. Και όπως φάνηκε από τις καταλήψεις στη βόρεια κύρια Ελλάδα, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πάνε προς την αντίδραση. Φυσικά σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα μπορούμε να σταθούμε στην τάξη. Και στο σημείο αυτό θέλω να καταγγείλω την υποστήριξη της ΔΑΚΕ κύρια στις καταλήψεις που ξέρουμε ότι της καθοδηγούσε η ναζιστική συμμορία της “Χρυσής Αυγής”, σχετικά με το όνομα της γειτονικής μας χώρας. Και θέλω να τοποθετηθεί ο εκπρόσωπος της ΔΑΚΕ στη αίθουσα για αυτή τη συμμαχία με τους ναζί. Ξέρετε ότι είμαι κάθετα αντίθετος στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εδώ θα συμφωνήσω με την καταγγελία του σε αυτό το ζήτημα.
Συνάδελφοι, με βάση τα παραπάνω το κύριο στη συνδικαλιστική μας δουλειά είναι η υποστήριξη όχι μόνο του περιεχόμενου των σπουδών αλλά κύρια της εκπαιδευτικής διαδικασίας που διαλύεται. Ταυτόχρονα πρέπει να δώσουμε τη μάχη μαζί με τους μαθητές μας ενάντια στη συμμορία της ναζιστικής Χρ. Αυγής, το ρατσισμό και τον εκφοβισμό.
Αγαπητοί συνάδελφοι, η πραγματική αριστερά του προηγούμενου αιώνα, αυτή των κοινωνικών κινημάτων και των κοινωνικών επαναστάσεων, δεν έσωσε ούτε ήθελε να σώσει κανέναν. Η αριστερά οργάνωνε τους ανθρώπους που πάλευαν οι ίδιοι να αλλάξουν την κοινωνία και τη ζωή τους. Γιαυτό σας καλώ να ψηφίσετε την Κίνηση Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη. Για να οργανώσουμε την αντίστασή μας στην καταστροφή του σχολείου και της εκπαίδευσης.
Σημειώνουμε ότι ο εκπρόσωπος της ΔΑΚΕ δεν πήρε θέση για τη συμμαχία με τους ναζί στις καταλήψεις για το μακεδονικό.
Νωρίτερα ένας συνάδελφος από ένα σχολείο της περιοχής στο οποίο ένας μαθητής έβαλε φωτιά, αφού διάβασε το σημείο της προκήρυξής μας για την οργάνωση της πάλης ενάντια στη Χρ. Αυγή, και αφού ξεκαθάρισε ότι ούτε ανήκει σε κάποια παράταξη, ούτε και ξέρει ποιος έγραψε αυτήν την προκήρυξη, κατήγγειλε την ΕΛΜΕ ότι δεν ασχολήθηκε με αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα, με αποτέλεσμα οι καθηγητές να μην μπορούν να κάνουν μάθημα και να δέχονται τραμπουκισμούς.
Είναι πραγματικά πολύ χαρακτηριστικό ότι καμιά παράταξη δεν έβαλε το ζήτημα της “Χρ. Αυγής” και της βίας της στα σχολεία. Ακόμη και οι ΣΥΝΕΚ (δηλαδή η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ) κατάγγειλε τη ΔΑΚΕ για την υποστήριξή της στις καταλήψεις που καθοδηγούσε η Χρ. Αυγή και όχι την ίδια τη ναζιστική συμμορία για τη βία της στα σχολεία.

Δημοσιεύουμε παρακάτω την προκήρυξη που μοίρασε στα σχολεία η Κίνησή μας και η οποία παρουσιάστηκε ζωντανά στους συλλόγους καθηγητών σε αρκετά από αυτά.

Εκλογές Β΄ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής 19-12-2018
Κίνηση “Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη”

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΒΑΡΒΑΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Συνάδελφοι/ισσες

Ο εκβαρβαρισμός και η διάλυση της μέσης εκπαίδευσης είναι ένα έγκλημα που συνεχίζεται ασταμάτητα εδώ και χρόνια αλλά φέτος έχει αποκτήσει μια ξεχωριστή ένταση και ποιότητα. Φέτος δηλαδή καταργήθηκαν στην ουσία τα λατινικά, η βάση των περισσότερων ευρωπαϊκών γλωσσών και ο δεύτερος μεγάλος πυλώνας της κλασσικής παιδείας και της σύγχρονης επιστημονικής ορολογίας δίπλα στα αρχαία ελληνικά. Για να περάσει πιο εύκολα αυτό το μορφωτικό έγκλημα η κυβέρνηση είπε ότι κατάργησε το μάθημα «μόνο» στις πανελλήνιες εξετάσεις. Αλλά αυτό το «μόνο» σημαίνει πλήρη κατάργηση του σε ένα σχολείο όπου όλα υπάρχουν, διδάσκονται και μαθαίνονται μόνο για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Αλλά τα λατινικά ήταν η μια εμβληματική λοβοτομή στην εκπαίδευση. Η άλλη ήταν η κατάργηση της γεωμετρίας, μέσω της αφαίρεσης της εξέτασής της στη Β΄ λυκείου. Το χτύπημα δεν ήταν τυχαίο. Η γεωμετρία δένει την μαθηματική αφαίρεση με την εμπειρική εικόνα του χώρου και σαν τέτοια είναι μια έξοχη μέθοδος καλλιέργειας της μαθηματικής σκέψης. Και επειδή αυτά δεν φτάνουν οι σαμποταριστές της εκπαίδευσης μετά την μείωση κατά μια ώρα της φυσικής της Α΄ Λυκείου και την κατάργηση της Αστρονομίας από τον Αρβανιτόπουλο της ΝΔ, και στη συνέχεια την κατάργηση της Φυσικής της Γ΄ Λυκείου και του Ηλεκτρομαγνητισμού της Β΄ Λυκείου από τον Μπαλτά, έρχονται πάλι με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Γαβρόγλου με τα νέα προγράμματα σπουδών να προτείνουν να καταργηθούν από την υποχρεωτική διδασκαλία της β΄ λυκείου τα Αρχαία Ελληνικά, η Φυσική, η Χημεία, η Βιολογία, η Άλγεβρα, η Πληροφορική, η Ξένη Γλώσσα την ίδια ώρα που ούτε σκέψη δεν γίνεται για μάθημα Ρομποτικής στα σχολεία και τη συγχώνευση της Βιολογίας με τη Χημεία σαν μάθημα επιλογής στη Β΄ Λυκείου, πράγμα που αποτελεί μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Την εποχή της έκρηξης της τεχνολογίας σε κάθε τομέα της ζωής, την εποχή που η επικοινωνία των ανθρώπων είναι πια παγκόσμια, αστραπιαία και ζωντανή , στο σχολείο δεν υπάρχει υποχρεωτικό μάθημα Πληροφορικής στη γενική παιδεία και οι μαθητές θα μάθουν τις αναγκαίες πια ξένες γλώσσες εκτός σχολείου όπου θα πληρώνουν αδρά οι άνεργοι γονείς ή μάλλον τα παιδιά των φτωχών θα είναι οι νέοι αναλφάβητοι στον κόσμο της παγκόσμιας επικοινωνίας. Με όλες αυτές τις μεθοδεύσεις η κατανόηση των νόμων της φύσης, η ανάπτυξη του επιστημονικού τρόπου σκέψης, η επενέργεια του ανθρώπου στη φύση που δημιούργησε το σύγχρονο πολιτισμό, εξοβελίζονται.
Θα περίμενε κανείς ότι μετά από όλα αυτά θα ξεσηκώνονταν ένα κύμα οργής πρώτα από τον εκπαιδευτικό κόσμο με επικεφαλής την ΟΛΜΕ και μετά από τον κόσμο της διανόησης, αλλά και τους γονείς και τους μαθητές ενάντια σε αυτά τα μέτρα, και ότι αυτό το κύμα θα ξέσπαγε σε ένα πολιτικό κίνημα όπου όλα τα κόμματα -εκτός προφανώς από τους καταστροφείς του ΣΥΡΙΖΑ - θα έλεγαν ένα βροντερό όχι σε αυτήν την επιστροφή στο μεσαίωνα, σε αυτήν την εσκεμμένη απομάκρυνση των ελληνικών σχολείων από τον σύγχρονο κόσμο, σε αυτόν τον γνωστικό ακρωτηριασμό των ήδη εγκαταλειμμένων μαθητών αυτής της ταλαιπωρημένης χώρας.
Κι όμως δεν έγινε τίποτα από αυτά. Οι μόνοι που φώναξαν αρχικά ήταν κάποιοι επιστημονικοί φορείς φιλολόγων, μαθηματικών, φυσικών και βιοεπιστημόνων οι οποίοι μετά τη γενική σιωπή, προφανώς απογοητευμένοι σιώπησαν επίσης. Ήταν χαρακτηριστική η στάση της ΝΔ που ουσιαστικά σιώπησε και μάλιστα τελευταία έκανε 10 προτάσεις για την παιδεία στις οποίες δεν εκφράστηκε καμμιά αντίθεση ή διαφοροποίηση με το παραπάνω έγκλημα. Επίσης και το ΠΑΣΟΚ σιώπησε
Ιστορικά ο πολιτικός παράγοντας που αντιστεκόταν σε τέτοια πελώρια χτυπήματα στην πρόοδο ήταν η αριστερά. Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στα πολιτικά εκπαιδευτικά προγράμματα του παλιού ΚΚΕ και του ΕΑΜ, για να δει πόσο κυριαρχούνταν από την ανάγκη για την προώθησε των μαθήματων των φυσικών επιστημών και των μαθηματικών, από την ανάγκη για το πείραμα και μάλιστα για το δέσιμο της εκπαίδευσης με την παραγωγή. Αυτή ήταν η κατεύθυνση για την εκπαίδευση της παγκόσμιας αριστεράς.
Κι όμως σήμερα στη χώρα μας στον 21 αιώνα δεν υπήρξε χειρότερη στάση απέναντι στο έγκλημα του ΣΥΡΙΖΑ από εκείνη της λεγόμενης κομμουνιστικής και επαναστατικής αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής που με επικεφαλής το αυτοαποκαλούμενο «Κ»ΚΕ, δεν αρκέστηκε στο να μην μιλήσει, αλλά άρχισε να φωνάζει για άλλα σπρώχνοντας τους μαθητές σε διαδηλώσεις όχι για να διαμαρτυρηθούν γι αυτό τον μαθησιακό ακρωτηριασμό αλλά για την εντατικοποίηση της μελέτης και την παπαγαλία ή, ακόμα χειρότερα σε μια κατεύθυνση σύμφωνη με τον ακρωτηριασμό, δηλαδή ενάντια στην τεχνική εξειδίκευση στο σχολείο, προβάλλοντας το όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω το αντεργατικό και αντιμαρξιστικό σύνθημα του «υποχρεωτικού δωδεκάχρονου σχολείου»
Άλλωστε τι σημαίνει πρακτικά το «όχι στην εντατικοποίηση και όχι στην παπαγαλία», όταν δεν υποστηρίζεις το αντίθετο της εντατικοποίησης και της παπαγαλίας που είναι ακριβώς το σχολείο που δίνει έμφαση στα θετικά μαθήματα, στο πείραμα, και στην πρακτική τεχνική κατάρτιση, δηλαδή το σχολείο που είναι δεμένο με την παραγωγή; (δες κριτική των Μάρξ Ένγκελς στο πρόγραμμα της Γκότα). Άλλωστε η παπαγαλία και η εντατικοποίηση ταλαιπωρούν στη μέση εκπαίδευση τη μειοψηφία των μαθητών που έχει γονείς που υλικά μπορούν να δώσουν στα παιδιά τους τις υλικές προϋποθέσεις οπότε και την ελπίδα μιας μόρφωσης που θα τους δώσει πρόσβαση σε κάποιες δουλειές με υποφερτές απολαβές εδώ ή στο εξωτερικό. Όμως η πλειοψηφία των μαθητών, ιδιαίτερα των πιο φτωχών, έχει χάσει αυτήν την ελπίδα, και στοιβάζεται, όπως θα δούμε παρακάτω, στις τάξεις χωρίς να μαθαίνει τίποτα περιμένοντας να τελειώσει αυτό το μαρτύριο -που το ψευτοΚΚΕ θέλει να το κάνει 12χρονο- ώστε να μπει, είτε στην ανεργία, είτε να πάρει έναν άθλιο και κερδισμένο με υπερκόπωση μισθό.
Μα τότε, μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος συνάδελφος, τι τα θέλουμε τα λατινικά την γεωμετρία, τη φυσική, τη βιολογία και την πληροφορική αν οι εκπαιδευτικές μέθοδες που εφαρμόζουμε είναι έτσι κι αλλιώς τόσο ακατάλληλες; Τα θέλουμε όχι μόνο για να πάρει κάποιες απαραίτητες γνώσεις έστω εκείνη η μερίδα των μαθητών που μπορεί να το κάνει αυτό αλλά γιατί αυτά ακριβώς τα θετικά μαθήματα είναι τα λιγότερο κατάλληλα για την αποστήθιση, δηλαδή είναι αυτά που για να διδαχτούν αποτελεσματικά πρέπει το σχολείο να τραβηχτεί αναγκαστικά προς το πείραμα, την παραγωγή και την πρόοδο.
Στην πραγματικότητα πρέπει να τραβηχτεί όλη η χώρα προς την πρόοδο αν θέλουμε να σωθεί το σχολείο. Γιατί το σχολείο πεθαίνει σήμερα λαβωμένο από τις ίδιους ανθρώπους και τις ίδιες πολιτικές δυνάμεις που σκοτώνουν εδώ και 40 χρόνια την υλική βάση στην οποία στηρίζεται η σύγχρονη εκπαίδευση αλλά και ο σύγχρονος πνευματικός πολιτισμός. Αυτή η βάση είναι η σύγχρονη βιομηχανία, που διαρκώς επαναστατικοποιείται από κάθε νέα επιστημονικοτεχνική ανακάλυψη, όπως τελευταία από τη ρομποτική και την τεχνητή νοημοσύνη .
Οι ηγετικές φράξιες σε όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, ιδιαίτερα σε αυτά της αυτοαποκαλούμενης αριστεράς, σκοτώνουν εδώ και τέσσερις δεκαετίες με σύστημα τη βιομηχανία στη χώρα μας. Γι αυτό δυναμιτίζουν και την επιστημονικοτεχνική έρευνα και την παραγωγή ειδικευμένων εργαζομένων σε διάφορα επίπεδα, γι αυτό υπονομεύουν και την μέση και την ανώτατη τεχνική εκπαίδευση.
Μιλάμε για ηγετικές φράξιες και όχι για ολόκληρα κόμματα γιατί πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να υπάρξουν κόμματα ολόκληρα που να καταστρέφουν με σύστημα τη χώρα τους. Όμως μικρές πολιτικές φράξιες που καταλαμβάνουν σταδιακά με ίντριγκές και πολιτικούς ελιγμούς και δημαγωγίες την ηγεσία μεγαλύτερων πολιτικών ρευμάτων και κομμάτων μπορούν να υπάρξουν και έχουν υπάρξει στην ιστορία, ειδικά την ελληνική, για να επιβάλουν πολιτικές γραμμές ξένων μεγάλων δυνάμεων συνήθως εχθρικών προς τη χώρα και το λαό. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η ελληνική άρχουσα τάξη ξεκίνησε την ιστορική διαδρομή της στο νεοελληνικό κράτος χωρισμένη σε τρία κόμματα, το ρωσικό, το αγγλικό και το γαλλικό.
Σήμερα κανένα κόμμα δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι η πολιτική του ταυτίζεται με εκείνη μιας ξένης δύναμης, αλλά αν ψάξει θα δει κανείς ότι μετά τη Ρωσία, που το κόμμα της ήταν το κυρίαρχο στο πρώτο μετεπαναστατικό ελληνικό κράτος, ήρθε η εποχή που η Αγγλία έμεινε σαν η κυρίαρχη δύναμη για πάνω από έναν αιώνα, με την εξαίρεση της γερμανικής κατοχής, ενώ μετά τον πόλεμο κυρίαρχή έγινε η Αμερική. Μετά την πανωλεθρία της δικτατορίας στην Κύπρο και την πολιτική ήττα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην Κύπρο έγιναν κυρίαρχες οι φιλοευρωπαϊκές αστικές δυνάμεις χωρίς όμως η Ευρώπη να είναι μια μεγάλη δύναμη που θα μπορούσε να επιβάλει τη θέλησή της καθώς ποτέ δεν υπήρξε ένα ενιαίο ευρωπαϊκό κράτος και γι αυτό ένας ενιαίος ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός (υπήρξαν μόνο οι πλέον δεύτερης γραμμής ιμπεριαλισμοί της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας κλπ). .
Όμως στο διάστημα αυτό άρχισε να ανεβαίνει στην Ελλάδα η πολιτική επιρροή της ρώσικης υπερδύναμης που έγινε φασιστική ιμπεριαλιστική μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ. Αυτή η φασιστική Ρωσία συνεχίζοντας την παράδοση της «πολιτικής διείσδυσης στο εχθρικό στρατόπεδο» των Τσάρων δούλεψε μέσα σε όλα τα ελληνικά πολιτικά ρεύματα αρχίζοντας από το κομμουνιστικό όπου αξιοποίησε τη σοβιετική ακτινοβολία για να αλώσει το παλιό επαναστατικό ΚΚΕ με βία και διπροσωπία φτάνοντας στο σημείο να σκοτώσει τον ηγέτη του Ζαχαριάδη και να κατασκευάσει με τα χειρότερα στοιχεία του ένα νέο αστικό ψευτοΚΚΕ. Αργότερα αξιοποιώντας τα αντιαμερικάνικα αισθήματα των δημοκρατών διείσδυσε στο ΠΑΣΟΚ με τη βοήθεια του τροτσκιστή Α. Παπανδρέου και πολύ αργότερα μετά την ανάδυση της νέας ανοιχτά αστικής και ορθόδοξης Ρωσίας βρήκε στηρίγματα στη ΝΔ μέσω των Καραμανλή του Β και του Σαμαρά, ενώ το πιο πιστό της πολιτικό ρεύμα το βρήκε στη φασιστική Χρ. Αυγή. Oσο για το ΣΥΡΙΖΑ ήταν από την ίδρυση του το προωθημένο πολιτικό απόσπασμα του ψευτοΚΚΕ στο κράτος, στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.
Αυτό που κάνει τη ρωσική πολιτική να μην είναι ιδιαίτερα αντιληπτή σήμερα σαν τέτοια είναι η τακτική της να έχει την πολύ διαβρωμένη από την ίδια Ελλάδα μέσα στην ΕΕ και μέσα στο ΝΑΤΟ ώστε να μπορεί μέσω αυτής να διεισδύει και στους δύο αυτούς δυτικούς οργανισμούς . Η Ρωσία του Πούτιν ακολουθεί τη μέθοδο του ψαρά που αντί να φάει μια σαρδέλα που έπιασε στο αγκίστρι του, την χρησιμοποιεί σαν δόλωμα σε ένα μεγαλύτερο αγκίστρι για να πιάσει ένα μεγαλύτερο ψάρι. Ο διπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ, ο αγαπημένος της Δύσης, είναι το πιο καλό αγκίστρι της Ρωσίας στην Ευρώπη.
Αυτό το κόμμα το έφερε στην εξουσία η χρεωκοπία του 2010. Αυτή τη χρεωκοπία ο ΣΥΡΙΖΑ, το ψευτοΚΚΕ και οι ναζί της ΧΑ την χρέωσαν στην ΕΕ ισχυριζόμενοι ότι ήταν τα μνημόνια που τη φέρανε και όχι η χρεωκοπία που έφερε τα μνημόνια. Η αιτία όμως της χρεωκοπίας ήταν η πολιτική των φιλορωσικών ηγεσιών των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να σαμποτάρουν, και μάλιστα με βασικό τους όπλο τα αντιβιομηχανικά κινήματα του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, και να ματαιώνουν κάθε σημαντική βιομηχανική επένδυση σε όλους τους τομείς της παραγωγής επί 30 ολόκληρα χρόνια (1980-2010) ιδιαίτερα στη βαριά βιομηχανία. Αυτό το μένος ενάντια στη βιομηχανία έχει πίσω του την εξής λογική: Μια στρατιωτική, ενεργειακή και διπλωματική υπερδύναμη σαν την Ρωσία , που είναι όμως οικονομικά πολύ πιο αδύναμη από όσο είναι οι ΗΠΑ και η ΕΕ, (ακόμα και αν προστεθεί στη δύναμη της η ισχυρή σύμμαχός της βιομηχανική Κίνα), δεν μπορεί να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά σε μια σχετικά ανεπτυγμένη δυτική χώρα όπως είναι η Ελλάδα αν προηγούμενα δεν την αποδυναμώσει οικονομικά και κυρίως βιομηχανικά και δεν την αποκόψει πολιτικά και ψυχικά από την ΕΕ. Μόνο έτσι θα μπορεί να την μετατρέψει σε έναν χώρο από όπου θα περνάνε τα ενεργειακά δίκτυα με τα οποία θα εξαρτά και θα περικυκλώνει την Ευρώπη, και του οποίου ο εξαθλιωμένος πληθυσμός θα βλέπει σαν υπεύθυνο της κατάστασής του συνολικά τη Δύση οπότε θα είναι έτοιμος να γίνει διπλωματικό και στρατιωτικό στήριγμα της Ρωσίας ακόμα και να πολεμήσει ενάντιά στην Ευρώπη στο πλευρό της.
Πάνω από όλα οι Ρώσοι αποικιοκράτες και τα ντόπια τσιράκια τους δεν θέλουν τη βιομηχανία για να μην αναπτυχθεί ένα ισχυρό βιομηχανικό προλεταριάτο που είναι η μόνη τάξη που μπορεί να εγγυηθεί την ανεξάρτητη και προοδευτική πορεία της χώρας.
Μια αποικιακή πολιτική δεν μπορεί να επιβληθεί σε μια ανεπτυγμένη χώρα χωρίς βία. Αυτή η βία έχει τη μορφή του σαμποτάζ στην οικονομία ενώ στην πολιτική έχει τη μορφή της κάθαρσης των πολιτικών αντιπάλων μέσω επιλεκτικών η και ανύπαρκτων σκανδάλων, την άλωση της δικαιοσύνης με εκκαθαρίσεις δικαστών, την άλωση του τύπου ιδιαίτερα του τηλεοπτικού με φασιστικά νομοθετήματα και οικονομική ασφυξία και την φυσική βία κατά πολιτικών αντιπάλων που την καθοδηγούν τα τρία ρωσόφιλα κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ (που κινεί τον ψευτοαναρχικό τραμπουκισμό), το ψευτοΚΚΕ και κυρίως η ΧΑ.
Την ίδια ώρα που οι κυβερνήσεις δανείζονταν πελώρια ποσά από την ΕΕ και ένα μεγάλο κομμάτι τους το διοχέτευαν στην κατανάλωση του πληθυσμού για να του δίνουν μια προσωρινή αίσθηση ευημερίας και να ψηφίζονται από αυτόν και να μένουν στην εξουσία ενώ κατέστρεφαν το μέλλον του, ένα άλλο κομμάτι αυτού του δανεισμού το διέθεταν σε χαριστικές συμβάσεις του δημοσίου με τις οποίες εξέθρεψαν μια νέα κρατικοδίαιτη ολιγαρχία. Αυτή όχι τυχαία έχει ειδικούς πολιτικούς δεσμούς με τη Ρωσία και τους βαλκάνιους φίλους της ή με το ψευτοΚΚΕ (Κόκκαλης, Μπόμπολας, Γερμανός, Κοπελούζος, Μυτιληναίος κλπ) . Είναι αυτός ο συνδυασμός του σαμποτάζ στην παραγωγή και του υπερδανεισμού που έφερε αναπόφευκτα τη χρεωκοπία του 2010.
Με τη χρεωκοπία η κατανάλωση του πληθυσμού τσακίστηκε και μαζί της καταστράφηκε και το ένα τρίτο περίπου της βιομηχανίας. Αλλά το σαμποτάζ όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ένταση κυρίως με την κατά 60% ψηλότερη τιμή του βιομηχανικού ρεύματος στην Ελλάδα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά και με τις ίδιες πάντα προσχηματικές μεθόδους όπως και πριν, δηλαδή για την υπεράσπιση τάχα του καθαρού περιβάλλοντος, των αρχαιολογικών θησαυρών και της ομορφιάς του τοπίου ή για τα υποτιθέμενα συμφέροντα των καταναλωτών, είτε γιατί είναι τάχα στη φύση της ελληνικής γραφειοκρατίας να καθυστερεί για χρόνια τις επενδύσεις,
Το πόσο αυτά τα τελευταία είναι προσχηματικά αποδείχτηκε όταν πουλήθηκε τζάμπα και σε χρόνο μηδέν γέμισε πελώριους γερανούς και κτίσματα με τις διαδικασίες του κατεπείγοντος το λιμάνι του Πειραιά αφότου πουλήθηκε στη στενή σύμμαχο της Ρωσίας και επίσης φασιστική Κίνα.
Ειδικά μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία το βιομηχανικό σαμποτάζ δέχτηκε μια πρωτοφανή ώθηση κυρίως μέσω της χρεωκοπίας των τραπεζών, (οπότε και τον στραγγαλισμό των πιστώσεων σε όλους τους παραγωγικούς κλάδους), που την οργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ με εργαλείο το δημοψήφισμα τάχα για πίεση στους δανειστές.
Το αποτέλεσμα του μεγάλου σαμποτάζ στην εποχή της χρεωκοπίας είναι ότι ο ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου στη χώρα που έχει μειωθεί στο ασύλληπτο ποσοστό του 68,6% σε σχέση με το 2008 πράγμα που σημαίνει ότι η παραγωγική ικανότητα της χώρας έχει μειωθεί σε βάθος, οπότε αυτή απλά επιβιώνει και κάνει και εξαγωγές με το να εξαντλεί τα όρια των ανθρώπων και των μηχανών που ακόμα βρίσκονται στην παραγωγή, αλλά και των φθαρμένων υποδομών . Αυτό το νούμερο είναι πολύ σημαντικότερο από το 25% της πτώσης του ΑΕΠ στα 10 τελευταία χρόνια και ειδοποιεί ότι έρχεται μια νέα, ακόμα μεγαλύτερη οικονομική κρίση όσο η μανιασμένη επίθεση της ψευτοαριστεράς στις μεγάλες επενδύσεις με την ουσιαστική συμφωνία της ηγεσίας της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (δες χρυσό στην Κασσάνδρα και Ελληνικό) συνεχίζεται.
Η απόδειξη ότι το σαμποτάζ το κινούν οι φίλοι της Ρωσίας είναι ότι τη χρεωκοπία της χώρας που αυτό έφερε, την αξιοποιούν για να αγοράζουν τζάμπα το μεδούλι της χώρας, που είναι οι υποδομές της η Ρωσία και η στρατηγική σύμμαχός της Κίνα. Λιμάνι Πειραιά, λιμάνι Θεσσαλονίκης , ηλεκτρικά δίκτυα (ΑΔΜΗΕ), ενώ στον ρώσο κρατικοολιγάρχη Σαββίδη προσφέρονται ποδοσφαιρικές ομάδες και τηλεοπτικοί σταθμοί για να αποκτήσει η Ρωσία άμεση πολιτική επιρροή στη χώρα. Ακόμα κα όταν κάποιο δυτικό κεφάλαιο αγοράζει υποδομές, (πχ ΔΕΣΦΑ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, 14 επαρχιακά αεροδρόμια) αυτό έχει στενούς στρατηγικούς δεσμούς με τη Ρωσία. Χαρακτηριστικά την προηγούμενη μέρα που το ιταλικό κράτος αγόρασε σχεδόν τζάμπα τους ελληνικούς σιδηροδρόμους, υπέγραψε συμφωνία για κοινή εκμετάλλευση όλου του εκτός Ιταλίας σιδηροδρομικού δικτύου με τους ρωσικούς κρατικούς σιδηροδρόμους!
Το ίδιο σαμποτάζ που έγινε στη βιομηχανία, (και έγινε και στη βιομηχανοποιημένη γεωργία και στον τουρισμό μεγάλης κλίμακας, και στην έρευνα και στην τεχνολογία), γίνεται εδώ και 40 χρόνια και στην εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες της. Ιδιαίτερα γίνεται στη μέση εκπαίδευση εκεί όπου μορφώνεται ευρύτερα η πλειοψηφία του πληθυσμού και στην οποία σαμποτάρεται όπως είναι φυσικό η διδασκαλία των θετικών επιστημών και πιο πολύ η τεχνική εκπαίδευση, γιατί από την τελευταία προέρχεται σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες το πιο πλατύ, τεχνικά καταρτισμένο κομμάτι της βιομηχανικής εργατικής τάξης στο οποίο αυτές οι χώρες χρωστάνε την ποιοτική ανάπτυξή της βιομηχανίας τους. Το βασικό σύνθημα για την καταστροφή της μέσης τεχνικής εκπαίδευσης είναι το «ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο». Αυτό το αποδέχεται η ΟΛΜΕ και σιγά σιγά το υλοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς επειδή δεν ανταποκρίνεται σε καμιά παραγωγική ανάγκη της χώρας, γιαυτό και οι υπερασπιστές του δεν εξηγούν την αναγκαιότητά του με ταξικούς όρους, ούτε με όρους παραγωγής αλλά με όρους γενικής ανθρώπινης καλλιέργειας. Βεβαίως δεν πρόκειται για καμμιά καλλιέργεια, αλλά, όσο το έχουν περιγράψει τα συνέδρια της ΟΛΜΕ, για σκέτη γενική παιδεία μέχρι τα 18, που σημαίνει να μην μπορούν να δραπετεύσουν προς την τεχνική μόρφωση και προς την παραγωγή τα παιδιά, κυρίως της φτωχολογιάς, που περιθωριοποιούνται και τσακίζονται μέσα σε αυτό το σχολείο της στείρας θεωρητικολογίας χωρίς πείραμα και σύνδεσης της γνώσης με τη ζωή, πράγμα που αναπόφευκτα σημαίνει παπαγαλία, γραφειοκρατικό πνεύμα και απέραντη βαρεμάρα.

Η ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Ωστόσο το σαμποτάζ στην μέση εκπαίδευση δεν σκοπεύει μόνο στην διάλυση της θετικής και τεχνικής εκπαίδευσης, σκοπεύει στην διάλυση και την καταστροφή της ίδιας της εκπαιδευτικής διαδικασίας, σκοπεύει στη διάλυση γενικά του σχολείου, σκοπεύει στο βάθος στην μαζική και καθολική αμορφωσιά του πληθυσμού, που η πιο φανερή της έκφραση είναι ήδη η αυξανόμενη αδυναμία στη σωστή και κάπως πλούσια γλωσσική έκφραση της νεότερης γενιάς .
Υπάρχει πρόγραμμα με διακομματική υποστήριξη (σε επίπεδο κομματικών ηγεσιών) για τη διάλυση και τον εκβαρβαρισμό της εκπαίδευσης, ειδικά της Μέσης. Η απόδειξη γι αυτό βρίσκεται στη στάση όλων των κομμάτων και των κομματικών παρατάξεων των εκπαιδευτικών απέναντι σε αυτήν την διάλυση, και βέβαια στη σύνθεσή τους που είναι η ηγεσία της ΟΛΜΕ. Στην ουσία μιλάνε για τα πάντα εκτός από αυτό το φαινόμενο που έχει πια δομικά και λειτουργικά χαρακτηριστικά, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα και αν αύριο εμφανιστεί ένα ιδανικό περιεχόμενο διδασκαλίας, αυτό θα πνιγεί μέσα στο βούρκο της διάλυσης.
Για την Κίνηση μας (Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη) ο μηχανισμός διάλυσης είναι η εξής ανομολόγητη αλλά διακομματικά πρακτικά κατοχυρωμένη γραμμή μέσω των παρατάξεων της ΟΛΜΕ: Η αίθουσα διδασκαλίας της Μέσης δημόσιας εκπαίδευσης τείνει σταδιακά και όσο προχωράμε προς την γ Λυκείου (όπου αυτό το φαινόμενο είναι ήδη γεγονός) να είναι χωρισμένη σε δύο βασικά διαμερίσματα που θα αποξενώνονται μεταξύ τους όλο και περισσότερο αφήνοντας χώρο σε ένα τρίτο όλο και μικρότερο ενδιάμεσο διαμέρισμα. Στο ένα βασικό διαμέρισμα βρίσκεται μια όλο και μικρότερη μερίδα μαθητών που έρχονται υποχρεωτικά στο σχολείο για να πάρουν τους βαθμούς και τις γνώσεις που τους χρειάζονται για να σπουδάσουν στα κάπως καλά (άλλα όλο και χειρότερα) ΑΕΙ. Αυτή η μειοψηφία παρακολουθεί το μάθημα και συμμετέχει σε αυτό αλλά βαριεστημένα μιας και η κυρίως εκπαίδευση της πραγματοποιείται στο σπίτι των μορφωμένων γονιών ή στο φροντιστήριο. Στο άλλο βασικό διαμέρισμα στοιβάζεται μια μάζα μαθητών που έρχονται υποχρεωτικά στο σχολείο μόνο και μόνο για να το τελειώσουν όπως κανείς τελειώνει τη στρατιωτική του θητεία. Αυτοί οι μαθητές δεν παρακολουθούν το μάθημα ούτε συμμετέχουν σε αυτό, ούτε διαβάζουν, ούτε μαθαίνουν αλλά υπάρχουν στην τάξη απλά με την υποχρέωση να μην ενοχλούν καίρια τις διαδικασίες του πρώτου διαμερίσματος με αντάλλαγμα να προάγονται στην επόμενη τάξη μέχρι το τέλος της θητείας τους. Αυτά συνήθως είναι τα παιδιά της φτωχολογιάς Το τρίτο διαμέρισμα είναι το μέρος εκείνο των μαθητών που περιορίζεται αριθμητικά όσο βαδίζει προς την καταστροφική γ΄ Λυκείου και το οποίο έχει την όλο και πιο μάταιη ελπίδα να μην περιπέσει στην κατάσταση του δεύτερου διαμερίσματος.
Αυτό το σχολείο εξελίσσεται ραγδαία μπροστά στα μάτια μας σε κάτι βαθιά άρρωστο, σε κάτι κοινωνικά άνισο μέχρι ρατσισμού, και κυρίως σε έναν καταστροφέα χαρακτήρων γιατί στηρίζεται στον πετυχημένο εκβιασμό, δηλαδή σε μια βία που απαιτεί και πετυχαίνει από τα θύματά του τη συναίνεση, κυρίως τη συναίνεση του δεύτερου διαμερίσματος το οποίο όχι μόνο χάνει την εφηβεία του μέσα σε αυτό το σχολείο αλλά χάνει κάθε αυτοεκτίμηση μένοντας με την εντύπωση ότι «δεν παίρνει τα γράμματα». Στην ουσία αυτό το σχολείο είναι υπό διάλυση και έτοιμο για τη βαρβαρότητα που του προσφέρουν γενναιόδωρα σε όλα τα επίπεδα αυτοί που το διαλύουν.
Θα πει κυρίως η ψευτοαριστερά, που ηγείται και της διάλυσης, ότι αυτή είναι μια ταξική διαστρωμάτωση μοιραία στον καπιταλισμό. Η ταξική διαστρωμάτωση της εκπαίδευσης είναι πράγματι σύμφυτη με τον καπιταλισμό αλλά η διαμερισματοποίηση της αίθουσας διδασκαλίας, ο διχασμός της, η πλήρης μαθησιακή αχρήστευση της μισής τάξης και η ψυχολογική βαναυσότητα σε βάρος της, αλλά και η επιβεβλημένη βαρεμάρα, η συνδυασμένη συχνά με μεγάλη κόπωση και της άλλης μισής δεν είναι παγκόσμια. Είναι χαρακτηριστικό του σε πρόσφατη διαδικασία αποικιοποίησης και πρώην αρκετά ανεπτυγμένου ελληνικού καπιταλισμού. Ο σύγχρονος καπιταλισμός που φροντίζει τουλάχιστον να έχει ένα αρκετά μορφωμένο και ειδικευμένο εργατικό δυναμικό για τις ανάγκες του στην κόντρα με τους ανταγωνιστές του φτιάχνει παιδεία δύο ταχυτήτων, άλλη για τα στελέχη και άλλη για το ειδικευμένο εργατικό του προσωπικό. Αλλά το κυρίαρχο στη χώρα μας πολιτικό μπλοκ δεν θέλει καθόλου εκπαίδευση όχι μόνο για το προλεταριάτο αλλά ούτε καν για εκείνη την αστική τάξη που δεν είναι κομπραδόρικη, δηλαδή που δεν είναι στην υπηρεσία των νεοαποικιοκρατών γι αυτό καταφέρεται και ενάντια στην αριστεία από τα δεξιά, από την πλευρά του ιμπεριαλισμού και όχι από τα αριστερά από την πλευρά του προλεταριακού μη ανταγωνιστικού πνεύματος μέσα στο σχολείο . Η Ελλάδα ποτέ δεν είχε καλή μέση εκπαίδευση, αλλά κάτι είχε. Τώρα κινείται προς το να μην έχει καμμιά. Όπως κινείται στο να έχει μια όλο και χειρότερη ανώτατη εκπαίδευση, όπως και μια χειρότερη έρευνα. (Σε ότι αφορά το τελευταίο δεν υπάρχει τίποτα πιο χαρακτηριστικό από τον εξωστρακισμό από την κυβέρνηση του Στ. Κριμιζή από την ηγεσία του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού και την αντικατάστασή του από κάποιον Χ. Πρωτοπαππά που πιστεύει στον όσιο Πορφύριο ο οποίος κάνει τηλεμεταφορές καλογριών. Όπως δήλωσε και ο πρόεδρος του ΙΕΠ «έχει παραγίνει το θέμα με την επιστημοσύνη στο λύκειο»)!!!!.
«όχι στην υπονόμευση της παραγωγής-όχι στην υπονόμευση της εκπαίδευσης»

Αγαπητοί συνάδελφοι,
Αυτό το σχολείο δεν βασανίζει μόνο τους μαθητές, ιδιαίτερα τους πιο φτωχούς που τους αφήνει εντελώς χωρίς εφόδια στη ζωή, βασανίζει και εμάς τους καθηγητές ακόμα και αν από τη συνήθεια να ζούμε στη διχασμένη τάξη δεν το νοιώθουμε. Γιατί είναι στην πραγματική μας διάθεση να κάνουμε μάθημα για όλη την τάξη, και να βλέπουμε και αυτά τα παιδιά να θέλουν στην πλειοψηφία τους να μορφωθούν. Είναι δυνατό να μιλάμε μπροστά σε άδεια βλέμματα και να αισθανόμαστε γεμάτοι με τη δουλειά μας; Δεν είναι δυνατό. Και σε λίγο αν δεν αντιδράσουμε σαν δάσκαλοι και σαν λαός στην παραγωγική καταστροφή της χώρας και στην διάλυση και στον εκβαρβαρισμό της εκπαίδευσης δεν θα μπορούμε να κάνουμε μάθημα.
Γιατί αν η αδιαφορία των μαθητών για το σχολείο συνδυαστεί με μεγαλύτερη ανεργία για τους γονείς και με άνεργο μέλλον για τους ίδιους τότε θα μετατραπεί σε άρνηση.
Και δεν είναι σίγουρο ότι αυτή η άρνηση θα μεταφραστεί σε αγώνα για ένα πιο δημοκρατικό και πιο παραγωγικό σχολείο και για μια πιο δημοκρατική και ευημερούσα κοινωνία . Μπορεί ακριβώς αντίθετα να ακολουθήσει το κάλεσμα του ανερχόμενου φασισμού για μια μεγάλη πατρίδα, με έναν υποτίθεται ενωμένο λαό χωρίς αντεθνικά κόμματα που θα ξεπλύνει τις ταπεινώσεις, την πείνα και την αμορφωσιά που τάχα μας επέβαλε η Δύση και η «πουλημένη» Δημοκρατία.
Μια τέτοια κίνηση των πραγμάτων δεν είναι ένα μακρινό ενδεχόμενο αν πάρουμε υπ όψιν μας την ντε φάκτο ανατριχιαστική συμμαχία της ΝΔ και πιο πολύ της ΔΑΚΕ με τους ναζί της ΧΑ στο αντιδραστικό πρόσφατο κίνημα για το μακεδονικό, που η διαφωνία μεταξύ των δύο ήταν στη μορφή της κατάληψης και όχι στην ουσία του που βρισκόταν στις μαθητικές διαδηλώσεις με συνθήματα την ολοκληρωτική άρνηση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού ενός γειτονικού λαού, που το αναγνωρίζει στον ένα ή στον άλλο βαθμό ολόκληρη η ανθρωπότητα, και στην προβολή επεκτατικών διεκδικήσεων σε βάρος της Αλβανίας και της Κύπρου.
Συνάδελφοι
Μόνο αν ρίξουμε το συντριπτικά μεγαλύτερο βάρος της συνδικαλιστικής μας δουλειάς στο σταμάτημα της ορμητικής εκπαιδευτικής αποσάθρωσης των σχολείων και στην ανόρθωσή του, τόσο στις εκπαιδευτικές διαδικασίες όσο και στο περιεχόμενο της διδασκαλίας και τελικά μόνο αν ξυπνήσουμε σε όλους τους μαθητές το ενδιαφέρον, αλλά και τη δυνατότητα για γνώση κυρίως μέσα από τη σύνδεση της θεωρίας με το πείραμα και με τη ζωή, θα μπορέσουμε να έχουμε δίπλα μας και ένα γερό μέτωπο από γονείς και μαθητές για καλύτερες μισθολογικές απολαβές.
Ασφαλώς είναι δυνατό τα κόμματα της διάλυσης να μας δώσουν κάποια στιγμή για τις εκλογικές ανάγκες τους κάποια ψίχουλα αυξήσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι και στις κλαδικές μας εκλογές για να συνεχίσουν να έχουν την συνδικαλιστική εξουσία όλο για τους μισθούς μας δημαγωγούν, συνήθως με τζάμπα αιτήματα. Όμως ακόμα και αν πάρουμε κάτι, θα είναι πολύ λίγο και, κυρίως, πολύ προσωρινό σε μια χώρα που βυθίζεται παραγωγικά και σε ένα σχολείο που βοηθάει αυτή τη βύθιση. Οι μισθοί μας και οι συντάξεις μας δεν θα μπορούν να κινηθούν ποτέ για πολύ σε αντίθετη κατεύθυνση από τους μισθούς και τα μεροκάματα των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα που κυρίως ζουν αυτή τη χώρα, που εξ αιτίας του δραστήριου παραγωγικού σαμποτάζ και της πελώριας ανεργίας που αυτό προκαλεί, όλο και λιγότερο πέφτουν σε επίπεδα εξαθλίωσης. Η για να το πούμε αλλιώς δεν γίνεται για μεγάλο διάστημα οι μαθητές μας, οι παλιότεροι και οι εν ενεργεία, να είναι εξαθλιωμένοι και εμείς να ζούμε υποφερτά. Με αυτήν την έννοια και αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές θα μπορέσουμε να καλυτερεύσουμε ουσιαστικά τους υλικούς όρους της ζωής μας μόνο αν σώσουμε το σχολείο από την αποσύνθεση και την καταστροφή.
-Να μη δεχτούμε καμιά μείωση των μισθών
Στην πραγματικότητα εκείνο το υλικό αίτημα που πρέπει να προτάξουμε αποφασιστικά για άμεση επίλυση είναι η πρόσληψη τώρα όλων των αναπληρωτών. Αυτή η αδικία και η άνιση μεταχείριση μέσα στις γραμμές μας πρέπει να τελειώσει. Οι αναπληρωτές θα πρέπει να πάψουν να ζουν σε αγωνία και σε πλήρη προσωρινότητα παντού και να είναι πολιτικοί όμηροι της εκάστοτε κυβέρνησης. Μόνο έτσι η συνδικαλιστική τους δράση θα είναι ισότιμη με εκείνη των παλιότερων συναδέλφων, οπότε και πραγματικά αποτελεσματική.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ

Η κυριαρχία για χρόνια μιας ενιαίας αντιδραστικής γραμμής από όλες τις παρατάξεις στα αιτήματα όσο και στις μέθοδες πάλης έχει οδηγήσει τον κλάδο στην αποχή από τις μαζικές διαδικασίες και από τις γενικές συνελεύσεις. Η παρουσία στις γενικές συνελεύσεις μετριέται σε δυο τρεις δεκάδες παρόντων. Μια φορά δε σχετικά πρόσφατα στη δικιά μας ΕΛΜΕ ήταν δέκα μόνο οι παρόντες. Παρά τα σκληρά και αντιδραστικά μέτρα που πέρασε και περνά η κυβέρνηση, η ΟΛΜΕ και όλες οι παρατάξεις καλούν σε 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις μια δυο φορές το χρόνο από τα πάνω, χωρίς μαζικές γενικές συνελεύσεις με ελάχιστη συμμετοχή, μεγαλώνοντας παραπέρα την αδράνεια και την απογοήτευση!

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ

Η αναγγελμένη κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων, που κατά γενική ομολογία είναι από τις πιο αδιάβλητες εξετάσεις, θα φέρει σε αυτό το μισοδιαλυμένο και μαθησιακά ακρωτηριασμένο σχολείο άλλη μια αρρώστια που ως τώρα δεν είχε: τη διαφθορά καθώς θα δώσει κίνητρα σε καθηγητές και σε γονείς να ανταλλάσσουν βαθμούς με χρήμα.

ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ

Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι χρειάζεται μια άλλη πορεία για το συνδικαλιστικό κίνημα. Χρειαζόμαστε ένα σχολείο της εκπαίδευσης που το περιεχόμενό του θα το καθορίζουν οι ανάγκες της χώρας για την επιστημονική ανάπτυξη της βιομηχανίας (που περιλαμβάνει εννοείται σαν κορωνίδα της την πληροφορική, τη ρομποτική και τη βιοτεχνολογία), της έρευνας και της τεχνολογίας, της γεωργίας, της βιομηχανίας μεταφορών και επικοινωνιών, της εξέλιξης και της διατήρησης του τεχνικού πολιτισμού, αλλά και της τέχνης και της γενικής κουλτούρας έτσι όπως το έβαζε το πρόγραμμα του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ (που εμπνευστής του ήταν ο Δ. Γληνός) και που τώρα είναι θαμμένο από τη λεγόμενη αριστερά. Μια εκπαίδευση που να στηρίζεται στην αρχή της εργασίας και στην αρχή της μελέτης και της αλλαγής της πραγματικότητας.

ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Να βάλουμε στην ημερήσια διάταξη την πάλη, μαζί με τους μαθητές και τους γονείς τους, ενάντια στη σχολική βία, και το ρατσισμό, ιδιαίτερα ενάντια στη βία της ναζιστικής συμμορίας της “Χρυσής Αυγής”, που πρέπει να απαιτούμε να τεθεί εκτός νόμου.

Συνάδελφοι/ισσες,
Οι συνθήκες σήμερα είναι χειρότερες από κάθε άλλη εποχή και θα γίνουν χειρότερες. Όλα τα κόμματα κάνουν ουσιαστικά πλάτες στην καταστροφική αντιλαϊκή συμμορία Τσίπρα η οποία στήνει έναν φασιστικό κρατικό μηχανισμό. Από την άλλη όπως είπαμε η ΝΔ κάνει αποφασιστικά πλάτες στους τερατώδεις ναζί της ΧΑ. Αλλά δεν υπάρχει κακό χωρίς καλό. Και το καλό είναι ότι οι «Σωτήρες» ένας-ένας φθείρονται και όλο και περισσότερο θα προβάλει μια παλιά ξεχασμένη αλήθεια: Μόνο η οργάνωση του λαού στη βάση, η δικιά μας οργανωμένη θέληση στους χώρους δουλειάς και στους χώρους κατοικίας θα μπορεί να αλλάξει τις ζωές μας.
Ας αναπτύξουμε παντού πλατειές προοδευτικές δημοκρατικές κινήσεις σε κάθε σχολείο συζητώντας και παλεύοντας για ένα άλλο πρόγραμμα και για μιαν άλλη πορεία. Για να ξαναστήσουμε τον καθηγητικό συνδικαλισμό στα πόδια του και για να δώσουμε ζωή στις παραμερισμένες ΕΛΜΕ πρέπει ο πυρήνας της οργάνωσης βάσης να είναι ο σύλλογος των καθηγητών και από κει σε συντονισμό με άλλους συλλόγους να ξαναζωντανέψουν και οι συνελεύσεις των ΕΛΜΕ. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να απαιτούμε αποφάσεις μέσα από πραγματικά μαζικές συνελεύσεις που να μπορεί να γίνουν μόνο σε μια νέα δημοκρατική διεκδικητική γραμμή όπως την περιγράψαμε.
Και τότε ένα άλλο προοδευτικό και δημοκρατικό σχολείο μπορεί να γίνει πραγματικότητα!

ΣΤΗΡΙΞΤΕ-ΨΗΦΙΣΤΕ Κίνηση «ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ»

Αθήνα 12/12/2018